( fcnn.com)، پس از گذشت بیش از ۳ هفته از انتخابات جنجالی در ایران و به دنبال رد نتایج اعلام شده توسط میلیونها نفر از مردم و نامزدهای آن انتخابات از یکسو و تائید آن از سوی رهبر حکومت مذهبی ایران و شورای نگهبان از سوی دیگر هنوز وضعیت نامشخصی بر فضای ( سیاسی و اجتماعی) ایران حکمفرماست.
گزارشاتی که طی سه هفته گذشته به نقل از شبکه ها وسازمانهای فعال معتبر مسیحی در سراسر دنیا نظیر " کریستین تودی " و " اوپن دورز" و ...... منتشرشد و اخباری که از منابع مسیحی داخل کشور گرد آمده بود نشان میداد که بسیاری از مسیحیان ایرانی همانند دیگر هموطنان خود از نتایج اعلام شده انتخابات توسط وزارت کشور جمهوری اسلامی مبنی بر پیروزی محمود احمدی نژاد شوکه شده اند .
تحقیقات درحد امکانات محدود به سازمانهای جهانی مسیحی ثابت کرد که مسیحیان ایرانی نیزدر شهرهای بزرگ ایران از جمله تهران ، اصفهان ، شیراز ، تبریز و ارومیه مانند بسیاری دیگر از مردم ایران در انتخابات اخیر به "میر حسین موسوی" کاندیدای اصلاح طلبان رای داده بودند .
این افراد با آگاهی به این موضوع که "میرحسین موسوی" كه خود نیز یک مسلمان متعصب است ، اما برای جلوگیری از انتخاب مجدد محمود احمدی نژاد که در چهار سال گذشته روش بسیار خشن تری نسبت به قبل بخصوص در برخورد با مسیحیان بشارتی ایران اعمال کرده بود و همینطور وعده هائی که اصلاح طلبان حمایت کننده از موسوی در طول ایام مبارزات انتخاباتی برای آزادی و تحمل مذهبی بیشتر داده بودند ،تصمیم گرفتند به او رای دهند .
اینکه کدامیک از ۴ کاندیدای تائید صلاحیت شده انتخابات، رئیس جمهور اسلامی ایران باشد در اصل برای مسیحیان ایرانی تفاوت بسیار زیادی نداشت . با وجود مطرح بودن این نظر از سوی برخی از آنان مبنی بر بی نتیجه بودن شرکت در این انتخابات ، بیشتر جامعه مسیحی ایران با مردم برای شرکت در انتخابات همگام شدند و به کاندیدای مورد علاقه اکثریت جامعه رای دادند .با این امید که بتوانند از حداقل آزادی و تحمل مذهبی بیشتری در ۴ سال آینده برخوردار شوند .
بعد از اعلام نتیجه انتخابات و اعلام پیروزی محمود احمدی نژاد و انتصاب ایشان به رئیس جمهوری، نا آرامیهای وسیعی در تهران و شهرهای عمده ایران از جمله اصفهان ، مشهد ، تبریز و شیراز و اهواز روی داده است . از همه این شهرها گزارشات بازداشت و ضرب و شتم وحتی قتل مردم و دانشجویان تا به امروز همچنان شنیده ، دیده و خوانده میشود . همه اینها در حالی است که رهبر حکومت اسلامی ایران یا ولی فقیه از نتایج اعلام شده انتخابات ایران حمایت کرده است .
او که مطابق قانون اساسی از قدرتی مافوق ریاست جمهوری برخوردار است مخالفان را تهدید به برخورد جدی کرد واین تهدید او مجوز استفاده از زور توسط نیروهای امنیتی شد و بر شدت بازداشت مخالفان افزوده گردید و به روی اجتماعات مردم آتش گشودند .فضای سیاسی و اجتماعی بسته شد و گرد خاکستری بر روی ایران پاشیدند تا آن چهره رنگی کشور را باردیگر به شکل اولش در آورند .
بسیاری از ایرانیان مسیحی به خصوص جوانانی که تجربه حرکتهای سیاسی واجتماعی قبلی ایران را ندارند میگویند این انتخابات و پی آمدهای آن چهره دمکراسی دروغینی که جمهوری اسلامی سعی میکرد به دور خود بکشد و از آن طریق جهانیان را بفریبد کنار زده است. اکنون تمام کسانی که فکر میکردند در یک دمکراسی حداقلی از بین برگزیده های نظام می توانند یکی را که دوست دارند انتخاب کنند ، فهمیده اند که چنین نیست و سیستم ولایت مطلقه فقیه اجازه نمیدهد هیچ نظر دیگری بطور جدی اعمال شود .
به این ترتیب به نطر میرسد مسیحیان ایرانی اکنون در موقعیت جدیدی قرار گرفته اند. مو قعیتی دو سویه که با انتخاب روش صحیح میتواند به ایفای یک نقش تاریخی در ایران برای آنها بینجامد یا با ندانم کاری ودنبال جریان روزمره رفتن بدون داشتن یک برنامه مشخص میتواند تن دادن به سرکوب و خفقان شدیدترو جلای وطن کردن بیشتر را حاصلشان کند . یعنی ادامه آنچه در دوره چهار ساله اول ریاست جمهوری احمدی نژاد با افزایش کنترل دولتی و برقراری محدودیتهای بیش از پیش برای اقلیتهای مذهبی شروع شده بود .
زمان حاضر بهترین موقعیت برای مسیحیان ایرانی است که کلام خداوند را در بین جوانان ومردمان خسته و نا امید از شرایط سیاسی و اجتماعی پیش آمده گسترش دهند و این موقعیت را بوجود آورند برای کسانی که طعم تلخ خیانت وشرارت وشقاوت حاکمان را هنوز در دهان دارند تا با شیرینی امید و استقامت و ایمان به خداوند آشنا شوند . گذاشتن قند پیام نجات بخش انجیل در یک دهان تلخ از ظلم و زور چنان تاثیر اعجاب انگیزی دارد که در صورت تکرار و تکرار میتواند ایران و ایرانیان را به یک تحول شگرف که در یک صد سال اخیر برای آن بهای بسیاری پرداخته اند برساند.
به یاد بیاوریم سخنان معلم شهید کلیسای ایران "اسقف هایک" را که میگفت :" تلاش ما عوض کردن دین مردم نیست .تلاش ما برعکس این است که به مردم بگوئیم راه نجات ما دین و مراسم مذهبی واز این قبیل نیست.تلاش ما بازگرداندن قلب مردم به سوی خداوند زنده به عنوان تنها راه نجات آنهاست."
در حال حاضر کسی نمیتواند به درستی آینده را پیش بینی کند . اما هرچه بشود یک چیز مسلم است .فردای ۲۲ خرداد ۱۳۸۸ با پیش از آن بسیار متفاوت خواهد بود .اینکه این تفاوت در جهت مثبت پیش خواهد رفت یا منفی خواهد بود به نحوه تصمیم گیری و عملکرد مردم بستگی مستقیم دارد. خواست خداوند برای ملت ما آشکاراست .خواست واراده او برای ما سعادتمندی است ونه بدبختی . او میخواهد به همه مردم ایران امید وآینده خوبی ببخشد . این ما هستیم که با اراده خود میتوانیم به خواست او برسیم یا باز هم به مسیر مبهم وتاریک دیگری قدم بگذاریم .
دعوت همه مردم به دعا و طلب خدا با تمام وجود بدون هیچ قید و بند مذهبی یقینا به یافتن او و پایان یافتن اسارت طولانی ملت ما منجر خواهد شد .اما رفتن به دنبال انسان و ایده های آنها در بهترین حالت نتیجه ای بجز انقلاب ۱۳۵۷ نخواهد داشت .
به هوش باشیم راه ملت ما و هیچ ملتی از میان آتش وخون نمیگذرد .هرکه شمشیر بکشد عاقبت با شمشیر کشته خواهد شد .خشونت فقط خشونت را افزون میکند .همه اینها را ملت ما آزموده است ونتایجش را چشیده .
راه سعادت ملت ما از عقلانیت و بازگشت به خداوند زنده میگذرد .همان راهی که همه ملل سعادتمند و مترقی امروز جهان روزگاری آن را پیموده اند و امروز با آنکه بسیاری از بازماندگانشان آن راه را دوباره گم کرده اند ولی همچنان از برکات انتخاب پدران خود بهره مند هستند. با چشمان باز دستان خود را باز کنیم و به آسمان بنگریم .ما مسئول اعمال خود هستیم .خداوند به ما عقل و فکر داده است تا آزادانه انتخاب کنیم و در نتیجه انتخاب خود زندگی کنیم .
گزارشاتی که طی سه هفته گذشته به نقل از شبکه ها وسازمانهای فعال معتبر مسیحی در سراسر دنیا نظیر " کریستین تودی " و " اوپن دورز" و ...... منتشرشد و اخباری که از منابع مسیحی داخل کشور گرد آمده بود نشان میداد که بسیاری از مسیحیان ایرانی همانند دیگر هموطنان خود از نتایج اعلام شده انتخابات توسط وزارت کشور جمهوری اسلامی مبنی بر پیروزی محمود احمدی نژاد شوکه شده اند .
تحقیقات درحد امکانات محدود به سازمانهای جهانی مسیحی ثابت کرد که مسیحیان ایرانی نیزدر شهرهای بزرگ ایران از جمله تهران ، اصفهان ، شیراز ، تبریز و ارومیه مانند بسیاری دیگر از مردم ایران در انتخابات اخیر به "میر حسین موسوی" کاندیدای اصلاح طلبان رای داده بودند .
این افراد با آگاهی به این موضوع که "میرحسین موسوی" كه خود نیز یک مسلمان متعصب است ، اما برای جلوگیری از انتخاب مجدد محمود احمدی نژاد که در چهار سال گذشته روش بسیار خشن تری نسبت به قبل بخصوص در برخورد با مسیحیان بشارتی ایران اعمال کرده بود و همینطور وعده هائی که اصلاح طلبان حمایت کننده از موسوی در طول ایام مبارزات انتخاباتی برای آزادی و تحمل مذهبی بیشتر داده بودند ،تصمیم گرفتند به او رای دهند .
اینکه کدامیک از ۴ کاندیدای تائید صلاحیت شده انتخابات، رئیس جمهور اسلامی ایران باشد در اصل برای مسیحیان ایرانی تفاوت بسیار زیادی نداشت . با وجود مطرح بودن این نظر از سوی برخی از آنان مبنی بر بی نتیجه بودن شرکت در این انتخابات ، بیشتر جامعه مسیحی ایران با مردم برای شرکت در انتخابات همگام شدند و به کاندیدای مورد علاقه اکثریت جامعه رای دادند .با این امید که بتوانند از حداقل آزادی و تحمل مذهبی بیشتری در ۴ سال آینده برخوردار شوند .
بعد از اعلام نتیجه انتخابات و اعلام پیروزی محمود احمدی نژاد و انتصاب ایشان به رئیس جمهوری، نا آرامیهای وسیعی در تهران و شهرهای عمده ایران از جمله اصفهان ، مشهد ، تبریز و شیراز و اهواز روی داده است . از همه این شهرها گزارشات بازداشت و ضرب و شتم وحتی قتل مردم و دانشجویان تا به امروز همچنان شنیده ، دیده و خوانده میشود . همه اینها در حالی است که رهبر حکومت اسلامی ایران یا ولی فقیه از نتایج اعلام شده انتخابات ایران حمایت کرده است .
او که مطابق قانون اساسی از قدرتی مافوق ریاست جمهوری برخوردار است مخالفان را تهدید به برخورد جدی کرد واین تهدید او مجوز استفاده از زور توسط نیروهای امنیتی شد و بر شدت بازداشت مخالفان افزوده گردید و به روی اجتماعات مردم آتش گشودند .فضای سیاسی و اجتماعی بسته شد و گرد خاکستری بر روی ایران پاشیدند تا آن چهره رنگی کشور را باردیگر به شکل اولش در آورند .
بسیاری از ایرانیان مسیحی به خصوص جوانانی که تجربه حرکتهای سیاسی واجتماعی قبلی ایران را ندارند میگویند این انتخابات و پی آمدهای آن چهره دمکراسی دروغینی که جمهوری اسلامی سعی میکرد به دور خود بکشد و از آن طریق جهانیان را بفریبد کنار زده است. اکنون تمام کسانی که فکر میکردند در یک دمکراسی حداقلی از بین برگزیده های نظام می توانند یکی را که دوست دارند انتخاب کنند ، فهمیده اند که چنین نیست و سیستم ولایت مطلقه فقیه اجازه نمیدهد هیچ نظر دیگری بطور جدی اعمال شود .
به این ترتیب به نطر میرسد مسیحیان ایرانی اکنون در موقعیت جدیدی قرار گرفته اند. مو قعیتی دو سویه که با انتخاب روش صحیح میتواند به ایفای یک نقش تاریخی در ایران برای آنها بینجامد یا با ندانم کاری ودنبال جریان روزمره رفتن بدون داشتن یک برنامه مشخص میتواند تن دادن به سرکوب و خفقان شدیدترو جلای وطن کردن بیشتر را حاصلشان کند . یعنی ادامه آنچه در دوره چهار ساله اول ریاست جمهوری احمدی نژاد با افزایش کنترل دولتی و برقراری محدودیتهای بیش از پیش برای اقلیتهای مذهبی شروع شده بود .
زمان حاضر بهترین موقعیت برای مسیحیان ایرانی است که کلام خداوند را در بین جوانان ومردمان خسته و نا امید از شرایط سیاسی و اجتماعی پیش آمده گسترش دهند و این موقعیت را بوجود آورند برای کسانی که طعم تلخ خیانت وشرارت وشقاوت حاکمان را هنوز در دهان دارند تا با شیرینی امید و استقامت و ایمان به خداوند آشنا شوند . گذاشتن قند پیام نجات بخش انجیل در یک دهان تلخ از ظلم و زور چنان تاثیر اعجاب انگیزی دارد که در صورت تکرار و تکرار میتواند ایران و ایرانیان را به یک تحول شگرف که در یک صد سال اخیر برای آن بهای بسیاری پرداخته اند برساند.
به یاد بیاوریم سخنان معلم شهید کلیسای ایران "اسقف هایک" را که میگفت :" تلاش ما عوض کردن دین مردم نیست .تلاش ما برعکس این است که به مردم بگوئیم راه نجات ما دین و مراسم مذهبی واز این قبیل نیست.تلاش ما بازگرداندن قلب مردم به سوی خداوند زنده به عنوان تنها راه نجات آنهاست."
در حال حاضر کسی نمیتواند به درستی آینده را پیش بینی کند . اما هرچه بشود یک چیز مسلم است .فردای ۲۲ خرداد ۱۳۸۸ با پیش از آن بسیار متفاوت خواهد بود .اینکه این تفاوت در جهت مثبت پیش خواهد رفت یا منفی خواهد بود به نحوه تصمیم گیری و عملکرد مردم بستگی مستقیم دارد. خواست خداوند برای ملت ما آشکاراست .خواست واراده او برای ما سعادتمندی است ونه بدبختی . او میخواهد به همه مردم ایران امید وآینده خوبی ببخشد . این ما هستیم که با اراده خود میتوانیم به خواست او برسیم یا باز هم به مسیر مبهم وتاریک دیگری قدم بگذاریم .
دعوت همه مردم به دعا و طلب خدا با تمام وجود بدون هیچ قید و بند مذهبی یقینا به یافتن او و پایان یافتن اسارت طولانی ملت ما منجر خواهد شد .اما رفتن به دنبال انسان و ایده های آنها در بهترین حالت نتیجه ای بجز انقلاب ۱۳۵۷ نخواهد داشت .
به هوش باشیم راه ملت ما و هیچ ملتی از میان آتش وخون نمیگذرد .هرکه شمشیر بکشد عاقبت با شمشیر کشته خواهد شد .خشونت فقط خشونت را افزون میکند .همه اینها را ملت ما آزموده است ونتایجش را چشیده .
راه سعادت ملت ما از عقلانیت و بازگشت به خداوند زنده میگذرد .همان راهی که همه ملل سعادتمند و مترقی امروز جهان روزگاری آن را پیموده اند و امروز با آنکه بسیاری از بازماندگانشان آن راه را دوباره گم کرده اند ولی همچنان از برکات انتخاب پدران خود بهره مند هستند. با چشمان باز دستان خود را باز کنیم و به آسمان بنگریم .ما مسئول اعمال خود هستیم .خداوند به ما عقل و فکر داده است تا آزادانه انتخاب کنیم و در نتیجه انتخاب خود زندگی کنیم .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر