سرود غم و پيروزي‌براي سالار مغنيان بر غزالة صبح. مزمور داود اي خداي من، اي خداي من، چرا مرا ترك كرده‌اي و از نجات من و سخنان فريادم دور هستي؟ 2 اي خداي من، در روز مي‌خوانم و مرا اجابت نمي‌كني، در شب نيز؛ ومرا خاموشي نيست. 3 و اما تو قدوس هستي، اي كه بر تسبيحات اسرائيل نشسته‌اي. 4 پدران ما بر تو توكل داشتند؛ بر تو توكل داشتند و ايشان را خلاصي دادي؛ 5 نزد تو فرياد برآوردند و رهايي يافتند؛ بر تو توكل داشتند، پس خجل نشدند.6 و اما من كِرم هستم و انسان ني؛ عار آدميان هستم و حقير شمرده شدة قوم. 7 هركه مرا بيند به من استهزا مي‌كند. لبهاي خود را باز مي‌كنند و سرهاي خود را مي‌جنبانند (و مي‌گويند): 8 «بر خداوند توكل كن پس او را خلاصي بدهد. او را برهاند چونكه به وي رغبت مي‌دارد.» 9 زيرا كه تو مرا از شكم بيرون آوردي؛ وقتي كه بر آغوش مادر خود بودم مرا مطمئن ساختي. 10 از رحم بر تو انداخته شدم؛ از شكم مادرم خداي من تو هستي. 11 از من دور مباش زيرا تنگي نزديك است و كسي نيست كه مدد كند. 12 گاوان نرِ بسيار دور مرا گرفته‌اند؛ زورمندان باشان مرا احاطه كرده‌اند. 13 دهان خود را بر من باز كردند، مثل شير درندة غران. 14 مثل آب ريخته شده‌ام و همة استخوانهايم از هم گسيخته؛ دلم مثل موم گرديده، در ميان احشايم گداخته شده است. 15 قوّت من مثل سفال خشك شده و زبانم به كامم چسبيده؛ و مرا به خاك موت نهاده‌اي. 16 زيرا سگان دور مرا گرفته‌اند؛ جماعت اشرار مرا احاطه كرده، دستها و پايهاي مرا سفته‌اند. 17 همة استخوانهاي خود را مي‌شمارم. ايشان به من چشم دوخته، مي‌نگرند. 18 رخت مرا در ميان خود تقسيم كردند و بر لباس مـن قرعـه انداختنـد.19 اما تو اي خداوند ، دور مباش! اي قوّت من، براي نصرت من شتاب كن. 20 جان مرا از شمشير خلاص كن و يگانة مرا از دست سگان. 21 مرا از دهان شير خلاصي ده، اي كه از ميان شاخهاي گاو وحشي مرا اجابت كرده‌اي. 22 نام تو را به برادران خود اعلام خواهم كرد؛ در ميان جماعت تو را تسبيح خواهم خواند.23 اي ترسندگان خداوند او را حمد گوييد؛ تمام ذريت يعقوب او را تمجيد نماييد و جميع ذريت اسرائيل از وي بترسيد. 24 زيرا مسكنت مسكين را حقير و خوار نشمرده، و روي خود را از او نپوشانيده است؛ و چون نزد وي فرياد برآورد، او را اجابت فرمود. 25 تسبيح من در جماعت بزرگ از تو است. نذرهاي خود را به حضور ترسندگانت ادا خواهم نمود. 26 حليمان غذا خورده، سير خواهند شد؛ و طالبان خداوند او را تسبيح خواهند خواند؛ و دلهاي شما زيست خواهد كرد تا ابدالا´باد. 27 جميع كرانه‌هاي زمين متذكر شده، بسوي خداوند بازگشت خواهند نمود؛ و همة قبايل امّت‌ها به حضور تو سجده خواهند كرد. 28 زيرا سلطنت از آن خداوند است و او بر امّت‌ها مسلط است. 29 همه متموّلان زمين غذا خورده، سجده خواهند كرد؛ و به حضور وي هر كه به خاك فرو مي‌رود ركوع خواهد نمود؛ و كسي جان خود را زنده نخواهد ساخت. 30 ذريتي او را عبادت خواهند كرد و دربارة خداوند طبقة بعد را اِخبار خواهند نمود. 31 ايشان خواهند آمد و از عدالت او خبر خواهند داد قومي را كه متولد خواهند شد، كه او اين كار كرده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر