گزارشی از تایمزآنلاین
ماه گذشته، انتشار اخباری چون گناهکار بودن مادر "شانون" ۹ ساله که دختر خویش را ربوده و نزد کسی پنهان کرده بود تا بدین وسیله بتواند به "پاداش ۵۰ هزار پوندی یابنده" دست یابد، و همچنین انتشار گزارش تکان‌دهنده پرونده کودک ۱۷ ماهه ا‌ی که سال پیش در اثر آزار فیزیکی والدین خود جانش را از دست داده بود، ناکارآمدی سازمان"خدمات اجتماعی" بخش کودکان بریتانیا آشکار شد و در مقابل بمباران انتقادات شدید قرار گرفت. این در حالی بود که در هر دو مورد، خدمات اجتماعی و مقامات از وضعیت این کودکان آگاه بودند. اما این‌ها مواردی هستند که کودک تحت آزار والدین و یا نزدیکان خویش می‌باشد. مسئله زمانی مشکل‌آفرین‌تر می‌گردد که والدین خود آزاردهنده نیستند ولی بنا به باورهای فرهنگی خود، سعی در پنهان کردن آن دارند که البته این به معنای پذیرش این عملکرد می‌باشد.
به گزارش شبكه خبر مسیحیان فارسی زبان به نقل ازشهرزاد، طبق گزارش تایمز، بچه‌‌ها بطور مرتب توسط معلمین کلاس‌های شبانه اسلامی مورد تنبیه و آزارهایی چون سیلی، مشت و پیچاندن گوش قرار می‌گیرند. این اطلاعات براساس گزارش چاپ نشده‌ی امام "عرفان چیشتی"، مشاور سابق دولتی در امور اسلامی، که با کودکان قربانی مصاحبه‌هایی در شمال انگلیس انجام داده، منتشر شده است. یکی از این دانش‌آموزان گفته است: "معلمم طوری با مشت به سرم می‌کوبید که انگار دارد به توپ فوتبال ضربه می‌زند".
بالغ بر ۱۶۰۰ مدرسه مذهبی اسلامی در بریتانیا، به حدود ۲۰۰ هزار کودک در سنین ۴ تا ۱۴ (اواسط نوجوانی) عربی و قرآن آموزش می‌دهند.
زنی به تایمز گفته است که برادرزاده‌اش، هیبا، توسط معلم مدرسه با چنان شدتی سیلی خورده بود که گوشش پاره شده و نیاز به درمان فوری پیدا کرد. زمانی که معلمش حتی از معذرت‌خواهی هم خودداری کرد، جمیله، عمه هیبا، اصرار ورزید تا هیبا را به مدرسه دیگری منتقل کنند. "من بطور قطع برای معلم دینی که چنین رفتاری دارد، احترامی قائل نیستم".
سلیمه که توانسته است مادرش را متقاعد کند تا به کلاس قرآن دیگری منتقل یابد، می گوید: "پسرها همیشه بیشتر از دخترها تنبیه می‌شدند. به همین دلیل، برادر کوچک من از رفتن به مدرسه (ابتدایی) تنفر داشت."
امام "عرفان چیشتی" که خود معلم دینی در مدرسه "نور اسلام" در شهر روشداله می‌باشد، می‌گوید که وی مشاهده کرده است که چگونه از این تنبیهات بعدها توسط کودکان که بزرگ شده‌اند، جوک ساخته می‌شود و ضمنا این فرهنگ جا افتاده است که چنین تنبیهاتی پذیرفته شود. بخشی از مشکلات این است که بعضی از این معلمین قوانین بریتانیایی را نادیده می‌گیرند. طبق این قوانین، تنبیه بدنی از سال ۱۹۹۸ در تمامی مدارس بریتانیا ممنوع شده است.
با اینکه سکوت توسط معلم ارشد دبستان ابتدایی روشداله شکسته شد و بسیاری فاش کردند که آنها از خدمات اجتماعی درخواست کرده‌اند که به شکایات دانش‌آموزان نسبت به آزار فیزیکی رسیدگی کند، اما والدین این قربانیان حاضر به شکایت کردن نیستند؛ زیرا یا این تنبیهات فیزیکی را عادی می‌انگارند و یا این که می‌ترسند از طرف اجتماع خود طرد گردند. اگرچه، پلیس روشداله و خدمات اجتماعی در رابطه با این مشکل، امسال ۶ بار با رهبران اسلامی محلی دیدار و گفتگو داشته است.
خانم "آن کرایر"، نماینده مجلس یورکشار می‌گوید: "شماری از مدیران مدرسه در رابطه با این تنبیهات به من شکایت کرده‌اند. ما می‌بایست تجدیدنظری در رابطه با چگونگی اداره این مدارس داشته باشیم، بنظر می‌رسد که آنها قوانین درونی خود را دارند".
نه این مدارس مذهبی و نه معلمین‌شان تحت نظارت قانون اداره نمی‌شوند، زیرا یا در اماکن خصوصی تشکیل می‌گردند و یا در مساجدی هستند که تحت "کمیسیون خیرات" ثبت می‌شوند که البته طبق برآورد جدیدی ۱۱% مساجد لندن در جایی ثبت نشده‌اند. باوجودی که مساجد ثبت شده از طرف کمیسیون مرتب مورد بازرسی قرار می‌گیرند، ولی حتی درآن صورت نیز این بازرسی "مدارس قرآن" مساجد را در بر نمی‌گیرد.
"کرایر" از مقامات درخواست کرده است که از این مدارس بازرسی به عمل گردد و در صورت مشاهده آزار کودکان، بسته شوند.
وی همچنین اضافه کرد: "جوامع پاکستانی و بنگلادشی در بریتانیا در حال گسترش اند و طبعا شمار این مدارس نیز افزایش پیدا خواهد کرد، بنابراین هر ساله کودکان بیشتری در خطر (آزار فیزیکی) خواهند بود."
دو سال پیش گزارشی از طرف سازمان "مجلس مسلمان" منتشر شد که در آن آزار کودکان در مدارس قرآن و طرز فکری که بر چنین آزاری سرپوش می‌گذارد، را فاش کرده بود. براساس این گزارش بالغ بر ۴۰% این مدارس، دانش آموزانی را که همکاری نمی‌کنند، اخراج می‌کنند. سالانه ۱۵- ۲۰ مورد آزار جنسی کتمان شده است. دکتر قیاس‌الدین صدیقی، مدیر "مجلس مسلمان"، اعتقاد دارد: "متاسفانه برای ۲۰۰هزار کودکی که در کلاس‌های قران حضور می‌یابند، وضعیت بهتر نخواهد شد و شاید بدتر هم بشود؛ مگر آن که قوانین جدید این مدارس را وادارد تحت نظارت قانون بریتانیا اداره گردند. چنین قوانینی این مدارس را مجبور خواهد ساخت تا به نقض "پیمان حمایت کودک" خاتمه دهند."
ماه گذشته، انتشار اخباری چون گناهکار بودن مادر "شانون" ۹ ساله که دختر خویش را ربوده و نزد کسی پنهان کرده بود تا بدین وسیله بتواند به "پاداش ۵۰ هزار پوندی یابنده" دست یابد، و همچنین انتشار گزارش تکان‌دهنده پرونده کودک ۱۷ ماهه ا‌ی که سال پیش در اثر آزار فیزیکی والدین خود جانش را از دست داده بود، ناکارآمدی سازمان"خدمات اجتماعی" بخش کودکان بریتانیا آشکار شد و در مقابل بمباران انتقادات شدید قرار گرفت. این در حالی بود که در هر دو مورد، خدمات اجتماعی و مقامات از وضعیت این کودکان آگاه بودند. اما این‌ها مواردی هستند که کودک تحت آزار والدین و یا نزدیکان خویش می‌باشد. مسئله زمانی مشکل‌آفرین‌تر می‌گردد که والدین خود آزاردهنده نیستند ولی بنا به باورهای فرهنگی خود، سعی در پنهان کردن آن دارند که البته این به معنای پذیرش این عملکرد می‌باشد.
به گزارش شبكه خبر مسیحیان فارسی زبان به نقل ازشهرزاد، طبق گزارش تایمز، بچه‌‌ها بطور مرتب توسط معلمین کلاس‌های شبانه اسلامی مورد تنبیه و آزارهایی چون سیلی، مشت و پیچاندن گوش قرار می‌گیرند. این اطلاعات براساس گزارش چاپ نشده‌ی امام "عرفان چیشتی"، مشاور سابق دولتی در امور اسلامی، که با کودکان قربانی مصاحبه‌هایی در شمال انگلیس انجام داده، منتشر شده است. یکی از این دانش‌آموزان گفته است: "معلمم طوری با مشت به سرم می‌کوبید که انگار دارد به توپ فوتبال ضربه می‌زند".
بالغ بر ۱۶۰۰ مدرسه مذهبی اسلامی در بریتانیا، به حدود ۲۰۰ هزار کودک در سنین ۴ تا ۱۴ (اواسط نوجوانی) عربی و قرآن آموزش می‌دهند.
زنی به تایمز گفته است که برادرزاده‌اش، هیبا، توسط معلم مدرسه با چنان شدتی سیلی خورده بود که گوشش پاره شده و نیاز به درمان فوری پیدا کرد. زمانی که معلمش حتی از معذرت‌خواهی هم خودداری کرد، جمیله، عمه هیبا، اصرار ورزید تا هیبا را به مدرسه دیگری منتقل کنند. "من بطور قطع برای معلم دینی که چنین رفتاری دارد، احترامی قائل نیستم".
سلیمه که توانسته است مادرش را متقاعد کند تا به کلاس قرآن دیگری منتقل یابد، می گوید: "پسرها همیشه بیشتر از دخترها تنبیه می‌شدند. به همین دلیل، برادر کوچک من از رفتن به مدرسه (ابتدایی) تنفر داشت."
امام "عرفان چیشتی" که خود معلم دینی در مدرسه "نور اسلام" در شهر روشداله می‌باشد، می‌گوید که وی مشاهده کرده است که چگونه از این تنبیهات بعدها توسط کودکان که بزرگ شده‌اند، جوک ساخته می‌شود و ضمنا این فرهنگ جا افتاده است که چنین تنبیهاتی پذیرفته شود. بخشی از مشکلات این است که بعضی از این معلمین قوانین بریتانیایی را نادیده می‌گیرند. طبق این قوانین، تنبیه بدنی از سال ۱۹۹۸ در تمامی مدارس بریتانیا ممنوع شده است.
با اینکه سکوت توسط معلم ارشد دبستان ابتدایی روشداله شکسته شد و بسیاری فاش کردند که آنها از خدمات اجتماعی درخواست کرده‌اند که به شکایات دانش‌آموزان نسبت به آزار فیزیکی رسیدگی کند، اما والدین این قربانیان حاضر به شکایت کردن نیستند؛ زیرا یا این تنبیهات فیزیکی را عادی می‌انگارند و یا این که می‌ترسند از طرف اجتماع خود طرد گردند. اگرچه، پلیس روشداله و خدمات اجتماعی در رابطه با این مشکل، امسال ۶ بار با رهبران اسلامی محلی دیدار و گفتگو داشته است.
خانم "آن کرایر"، نماینده مجلس یورکشار می‌گوید: "شماری از مدیران مدرسه در رابطه با این تنبیهات به من شکایت کرده‌اند. ما می‌بایست تجدیدنظری در رابطه با چگونگی اداره این مدارس داشته باشیم، بنظر می‌رسد که آنها قوانین درونی خود را دارند".
نه این مدارس مذهبی و نه معلمین‌شان تحت نظارت قانون اداره نمی‌شوند، زیرا یا در اماکن خصوصی تشکیل می‌گردند و یا در مساجدی هستند که تحت "کمیسیون خیرات" ثبت می‌شوند که البته طبق برآورد جدیدی ۱۱% مساجد لندن در جایی ثبت نشده‌اند. باوجودی که مساجد ثبت شده از طرف کمیسیون مرتب مورد بازرسی قرار می‌گیرند، ولی حتی درآن صورت نیز این بازرسی "مدارس قرآن" مساجد را در بر نمی‌گیرد.
"کرایر" از مقامات درخواست کرده است که از این مدارس بازرسی به عمل گردد و در صورت مشاهده آزار کودکان، بسته شوند.
وی همچنین اضافه کرد: "جوامع پاکستانی و بنگلادشی در بریتانیا در حال گسترش اند و طبعا شمار این مدارس نیز افزایش پیدا خواهد کرد، بنابراین هر ساله کودکان بیشتری در خطر (آزار فیزیکی) خواهند بود."
دو سال پیش گزارشی از طرف سازمان "مجلس مسلمان" منتشر شد که در آن آزار کودکان در مدارس قرآن و طرز فکری که بر چنین آزاری سرپوش می‌گذارد، را فاش کرده بود. براساس این گزارش بالغ بر ۴۰% این مدارس، دانش آموزانی را که همکاری نمی‌کنند، اخراج می‌کنند. سالانه ۱۵- ۲۰ مورد آزار جنسی کتمان شده است. دکتر قیاس‌الدین صدیقی، مدیر "مجلس مسلمان"، اعتقاد دارد: "متاسفانه برای ۲۰۰هزار کودکی که در کلاس‌های قران حضور می‌یابند، وضعیت بهتر نخواهد شد و شاید بدتر هم بشود؛ مگر آن که قوانین جدید این مدارس را وادارد تحت نظارت قانون بریتانیا اداره گردند. چنین قوانینی این مدارس را مجبور خواهد ساخت تا به نقض "پیمان حمایت کودک" خاتمه دهند."
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر